اشعار

آن دلبری که نوکری ات را روا نوشت           ما را غـلام حلقه به گوش شما نـوشت

روز ازل مــربــی اشــراق عــاشــقـی              نام تو را به صفحـۀ دل های ما نـوشت

آن خالقی که مهر تورا مُهر سینه ساخت              با لـوح دل حـدیث تـو را آشـنـا نوشت

با جـوهــر طـلا به شـبـسـتـان آسـمـان              وصف تو را به خط جلی کبریا نوشت

با جان و دل ولایت تو خو گرفته است           خلّاق عـشق بندگی ات را سـزا نوشت

صدها طواف، بی تو نیرزد به ارزنی           چون کعبه را به کوی شما مبتلا نوشت

بعـد از خــدا کـریـم تـریــنـی امـام مـن              از بس خدا به دست کریمت ثنا نوشت

آن خالـقی که عـادت احـسان دهـد تـرا              دل را گـدای سـامـرۀ هـل اتـی نوشت

ما را غــلام هـمّــت تــو آفــریــده انــد

ریــزه خــوران دولت تــو آفــریـده اند

ای از کرشمه های تو روی بهـار سبز              وز غمزه ی نگاه تو لیل و نهـار سبـز

تا زیـر سـایـۀ تـو کـنـد عـشـق زنـدگی              باشد برای شـیـعـه همه روزگـار سبـز

بی حُسن تو بهشت صفایی نمی گـرفت              جنات تجری است به آن نو بهـار سبز

ای پرچمت به بام نظام جهان سه رنگ            لعل تو سرخ و چهره سپید، اقتدار سبز

این دل ز شرب آب ولای تو زنده است           باشد همیشه دور و بر چشمه سار سبز

از رعد و برق غـمـزۀ مژگان عاشقت           ابـر بـهـار و عــاطـفـۀ بی قـرار سـبـز

گـل می دمد ز مــقــدم خـورشیدی شـما              پشت لب فلک ز تو ای گـل عذار سبز

بـازار سـرد منتـظـران از تو گـرم شد              دارد هــلال شیعـه عجب انتظـار سبز

شیعـه دگـر بهـانـه بـه دشمـن نـمی دهد

با دیــدن بـقــیــع دگــر تــن نـمـی دهــد

تو مـحـور حـدیث شــریف زعــامـتـی              چـشم و چـراغ دین و اسـاس امـامـتـی

احکـام اهل بیت به تو می شـود درست              در خــانــدان وحـی چــه والا اقـامـتی

روشنترین چراغ هدایت به دست تست              تـو قـلـۀ امــامت و دیـن را عــلامـتـی

ای زادۀ خــلـیـل خـلـیــلان بـت شـکـن              در آتش فــراق چه بــرد و ســلامـتـی

هر چند در حصار و بعـید جای توست              تـو مـظـهـر مــقـاومـت و اسـتـقـامـتـی

ای در بــرابــر هـمـۀ کـفــر یـک تـنـه              الحـق که مثل فــاطـمـه کـوه شهـامتـی

مـحــراب از نـمــاز تو بــالا بلـنـد شـد              ای مقتدای سرو چه خوش قد و قامتی

شد خـوشـۀ طـلایی گـنـدم ز گـونـه ات           ای سفـره دار عـشق عجـب با کرامتـی

ای نـور تو هـمـاره نگهــدار شیـعـیـان

دلـسـوزی ات امـان من الـنـار شیعـیـان

دست قــلــم به پــای ثـنـایت نـمی رسـد              مهـر فــلک به گـرد عـبایت نـمی رسد

مهر  ومه از افـاضۀ ذرات نـور تست              دست سـتـاره بر کـف پـایت نـمی رسد

باید سپـرد دست عنـان را به دست تـو              بی تو کـسی به مـرز هـدایت نمی رسد

آن مــدعی که از تو اطاعت نـمی کـنـد              دستش تهی است چون به عطایت نمی رسد

حـتی اگر امارت عــالــم شـود نـصیب              بی حکـم تو کسی به کـفـایت نمی رسد

آب حـیـاتِ چـشمـۀ مـهــر و مـحـبـتت               بـر تـشـنگـان بـدون عـنـایت نـمی رسد

تـردیـد در امـامـت تو هـر کـسی کـنـد              دسـتـش به ریـسـمـان ولایت نـمی رسد

هر کس که بر ولی شـما اعـتـنا نکـرد              عهدش به روز عهد و وفایت نمی رسد

مـهـدی اگـر دعــا نـکـنـد وای بـر دلـم

دل را اگـر صــدا نـکـنـد وای بـر دلـم

ای خوش آن بنده که در آخرت و دنیایش           نیست غیراز تو و اجداد تو کس مولایش

تو همان آیت حُـسنی که ز رخـسارۀ تو         یـاد آرم ز رســول و ز رخ زیــبــایـش

در دلم آرزوی سامره باشد شب و روز           تا مگر درک کنم آن شب روح افزایش

هر که امروزبه دل بذر ولای تو نکِشت         غـم بی حـاصلی خـویش کُـشد فـردایش

هرکه پابند تو شد از سر وسامان بگذشت        هر که در عشق تو گم گشت نشد پیدایش

ما بر آنیم که جـز راه تو راهـی نـرویم         بنـده بـایـد که کـند پـیـروی از مولایش

نیست غیر از عـلی و آل عـلی رهبر ما         راه این است خـوشا رهبر و ره پیماش

حجّـت یـازدهــم، سبط نـبی، پـور عـلی         آن که تابـنده بود نور حق از سیـمـایش

هـر که از دامن او دست کِـشد در دنـیـا         در صف حشر هر آئـینه بـلـغـزد پایش

اصل در اصل بود طیّب و طاهر از مام         نـسـل در نـسـل بود پـاک هـمه آبـایـش

عسکرش فوج ملک باشد و باشند مـدام         شرق تا غـرب جهـان منتـظر ایـمـایش

کـمـتر از نـاقــۀ صالـح نبـود نـاخـن او         خصم را گو که نکــوشد ز پی ایـذایش

شیر،آهوی حرم، دربَر اوگشت، چو داد         خـصم در برکۀ شـیران درنـده، جـایش

تا به کی در دل «خسرو» بود این عقده؟ که هست         نــوکــر و دور بــود از حــرم آقــایـش

خورشید ولایت ز تو تابان شده باشد         از نور جلال تو درخـشـان شده باشد

 آبادی ما رو به فـنــا بود، که دیـدیم             از یـمن قدم هات، گلستان شده بــاشد

هر کس که نیاورد به توحید تواسلام            ازکرده ی خود سخت پشیمان شده باشد

بی معجزه دیدن... به شما پشت به پشتم            با فـخـر و مبـاهات مسلمان شده باشد

اقـبــال عجم بود، قــدم رنجــه نمودید           یک فاطمه هم قسمت ایران شده باشد

بین الحرمینی که تو احــداث نمـودی            یک سرقم ویک سمت خراسان شده باشد

قم حرمت توداشت کجا پیش قدم هات          یک شهر سراسیمه چراغان شده باشد

فرق است میان تو و زینب که چهل بار         آواره ی صـحــرا و بیابان شــده باشد

فرق است میان تو و چشمی که به گودال          دیده ست برادر تنش عریان شده باشد

فرق است میان تو و هم قافله ی زجر        هر چند که گیسوت پریشان شده باشد

آزرده (خیال) است که چون منبرنیزه           اجــلاس گــه قــاری قـرآن شده باشد

گـدای کـوی تـو آقـاسـت یـا ابـاالحـجـة            که زیـر سـایــۀ مـولاسـت یـا اباالحجة

نـگـفـتـه، حـاجـتِ دل را بـرآوری آقـا            ز بس که لطف تو با ماست یا اباالحجة

به خـوان نـعـمت تو انـبـیاء بـنـشـسـتند            که دست جود تو غوغاست یا اباالحجة

هــزار حـاتـم طـایـی گـدای سـفـرۀ تـو            که سفـره دار تو یکـتـاست یا اباالحجة

که گفته گوشۀ تبعید فیض جاری نیست            کـرامـت تـو ز بـالاسـت یـا ابـاالحـجـة

بهارها همه دم صحـبت از گُـلت دارند            گُـل تو یـوسف زهـراسـت یا ابـاالحجة

هزار یوسف مصری غـلام یـوسف تو            دَمَت هـزار مـسـیـحاسـت یا ابـاالحجـة

خــبـر دهـنـد به اردوی ســوگـوارانت            بـسـاط نــالــه مـهـیّـاسـت یـا ابـاالحـجة

صـدای نـالـۀ مـهـدی به گـوش می آیـد            که نـور چـشـم تو تنهـاست یا اباالحجة

عـزای غـربت تو بـوی مـجـتـبی دارد            دلـت کـرانــۀ غــم هـاست یا ابـاالحجـة

مخور که زهر جفا در طعام می ریزند            کـنـار سفــره ات اعـداست یا اباالحـجة

فراق و غربت و تبعید و رنج، قوت تو شد            که غصه یـار تو مـولاست یا اباالحجة

هـنـوز یـار نـداری که یــاری تو کـنـد            که از مـزار تـو پـیـداست یا ابـاالحجـة

شکسته باد نظامی که حرمت تو شکست            مـزار تـو هـمه دل هــاست یا ابالحـجة

هـزار گـنـبـد تابـان به مـرقـدت روشن            که فرشت عرش معلّاست یا اباالحجـة

مـلائک حـرمـت با وقـار می گــویـنـد:            که کـربلای تو این جـاست یا اباالحجة

سـلام مـا به تو و سـامـرای اطـهـر تو            ســلام مـا به حــرمـخــانــۀ مـنـوّر تـو

سلام بر تو و بر حُرمتت که جبـرائیل            جـبـیـن گــذاشـتــه بـر آسـتــانـۀ در تـو

سلام ما به تو ای عسکری لقب که خدا            نهاده خیل ملک را معیـن و عسکر تو

سلام ما به شکوه و به شوکت و قدرت            که آگه ست از این قدر و جـاه داور تو

قسم به عمر کمت ای گل بهشت رسول            دوبـاره زنـده شـده یـاد عـمر مـادر تو

سـلام مـا به دل پـاره پــاره ات هـر دم            سـلام اهـل سـمـاواتـیـان به پـیــکـر تو

سلام ما به تو و آن گـلی که از داغـت            شــرر گـرفـتـه دل او کـنـار بـسـتر تو

ز بس که رعشه بجانت فتاده بود از زهر            به دست او شده سیـراب لعـل اطهر تو

صـــدای آیــۀ امــن یـجـیــب مــی آیــد             بپاس آن گــل درد آشنـا و  مضطر تو

برای روز ظهورش تو خود دعائی کن            که مستجاب شود هر دعا ز محضر تو

به روز حشر "وفائی" کجـا غمی دارد            اگـر که ثـبت شـود نـام او به دفـتـر تو

ای قــبـلـۀ حــرم، حـرمِ ســامـرای تـو           بـیت الــولای دل حــرم بـا صفـای تـو

قــرآن یـگـانـه دفـتـر مـدح و ثـنـای تو              روح مـلک کـبوتر صحن و سـرای تو

آئـیــنـۀ جــمــال خــداونــد ســرمـــدی

فـرزند پـاک چـار عـلـی، سه محـمدی

رضوان بدان جلال و شرف سائل درت              خورشید سجده برده به صحن مطهرت

روح رضاست در نفس روح پـرورت              نامت حَسن نه بلکه حَسن پای تا سرت

میـراث زهـد و نـور هـدایت ز هادیت

عـلــم امــام هـشـتــم و جــود جـوادیت

معصــوم سـیــزده ولــی الله ذوالـمـنـن              ابن الـرضای سـومـی و دومیـن حـسن

گل ریزد از بهشت به خاکت چمن چمن              شرمنده در ثنای تو از کوچـکـی سخن

دُر کـلام و لـعـل لـب گــوهــری کـجـا

وصف ابــا مـحـمـدنِ الـعـسگری کجـا

انــوار ده امــام درخــشـد ز روی تــو              یـادآور رسـول خــدا خُـلق و خـوی تو

زیـباترین دعــای ملک گـفـتـگـوی تـو              مسجـود جنّ و انس بُود خاک کوی تو

بحری که درصدف، دُرّ جان پَروَرد تویی

در دامـنـش امـام زمـان پـرورد تـویی

ویــرانـۀ مــزار تـو مسـجــود آسـمــان              قـبر تو کعبۀ دل و صحنت مطاف جان

زوّارهر شب حـرمت صاحب الـزمان              کـوری چـشـم دشـمنت ای قـبـلۀ جهـان

تنها نه سـامـره، همه عالم دیار توست

هر جـا رویم در بغل ما مــزار توست

قـبر مـطهـر تو اگــر چـه خــراب شـد              یـا بر حـریــم تو ستـم بـی حـسـاب شد

وآن دلربا ضریح؛ نهـان در تـراب شد              هرچند قـلب شیعه از این غم کباب شد

هـر روز قـبـۀ تـو فـروزنـده تـر شـود

جاه و جـلال و مرتـبه ات زنـده تر شود

ای نُـه سـپـهـر فـرش رفـیـع عـبـادتـت              ای لطف وجود و مرحمت و بذل،عادتت

اقــرار کــرده دشـمـن تو بـر سـیـادتت              یـاد آمـدم بـه فـصـل جـوانـی شـهـادتت

ای زخم دل هماره فـزون از ستاره ات

از ما سـلام بـر جـگـر پــاره پــاره ات

با آن که در محـاصره بودی تو سال ها           دیـدی ز دشمنان، غـم و رنج و ملال ها

کـردنـد بـا تـو از ره طغـیـان جـدال ها              دادی به شیعه عـزت و قـدر و جلال ها

نـور ولایتت ز دل حـبـس ای شگِـفـت

چون آفـتاب یک سـره آفـاق را گرفت

داغت به قلب شیعه شراری عـظیم شد              خـون بر دلت ز کـیـنۀ اهـل جحـیم شد

روح تو در بـهـشـت الـهــی مـقـیـم شد              با رفـتن تو حـضرت مـهـدی یتـیـم شد

یا بن الحسن از این همه بـیداد، الامان

عجّل علی ظهورک یا صاحب الزمان

ای عـدل تـو زوال سـتـم گـسـتـری بـیا              نـادیـده کـرده بر هـمه روشـنگـری بـیا

ای آخــریـن دُر؛ صـدف کـوثـری بـیـا              ای نـور دیــدۀ حــسـن عـسگــری بـیـا

تا کی فـراق روی تو آتش به جان زند

تا کی به شیعه خصم تو زخم زبان زند

ای خوانده جنّ وانس و ملک پیر و مقتدات              تو جان جان عـالـمی و جـان ما فـدات

خُـلـق عـلی و خُلـق نبی جـلـوۀ خـدات              میثم به این دو مصرع نیکو دهد ندات

یا صاحب الزمان به ظهورت شتاب کن

عالم ز دست رفت تو پا در رکاب کن

ای سایه ی بالا سرِ خـواهـر، بـرادر         ای جانِ از جانِ خودم بهتر، بــرادر

خواهر همان احساس مادر بر برادر            دارم بــرایت می شوم مــادر، بـرادر

*******************************

ای ســوره؛ چشمی بر منِ آیه بیانداز           یعنی نگــاهــی هم به همسایـه بیانداز

یك بارِ دیگــر بر ســرم سایه بیـانداز           بر خواهرانش سایه دارد هـر بــرادر

*******************************

چیزی به غیر از چشم تردارم؛ ندارم           از گوشه ی زندان خبـر دارم؛ نـدارم

اصـلاً نـمـی دانـم پــدر دارم؛ نــدارم             دیــدم كــمــالاتِ پـــدر را در بـــرادر

*******************************

از جانب زُلفت صبایی می فـرستی؟             با التـمـاس من دعـایی می فــرستی؟

دارالشِـفـای من دوایی می فــرستی؟             افتاده ام در گوشه ی بستر؛ برادر!

*******************************

اینجا مسیرِكوچه ها خوب است خوب است           وقتی نگاهِ مردها خوب است خوب است

حالا كه احوالِ رضا خوب است خوب است           از بس فـنــا گردیده ام من در بــرادر

*******************************

ای كاش مرغی را كسی بی پَـر نبیند         جـســمِ بــرادر را كسی بی سـر نبیند

هر كس ببیند كاش كه خـواهـر نبـیند            افــتــاده روی تــلِ خــاكستـر؛ بـرادر

*******************************

نه توجسارت دیده ای نه من جسـارت             نـه تو اسارت دیده ای نه من اسارت

نه تو به غارت رفته ای نه من به غارت            پس ما دو تا قربانِ آن خواهر برادر

*******************************

با نیزه ای تا شاه را از حال بــردنـد             یك یك تماماً رو سوی اموال بـردنـد

هر آنچه را كه بود در گودال بردنـد         تسبیح، عبا، عمامه، انگشتر ؛ برادر

اى دخـتــر و خــواهـر ولایت          آیــیـــنــه ی مــــــادر ولایــت

بر ارض و سما ملیكه در قـم                آرام دل امــــــام هــــفــــتــــم

معصومه به كُنیه وبه عصمت                افـتــاده به خــاك پـایـت عفت

دركوى تو زنده ، جان مرده                 بر خاك تو عرش سجده برده

در قصر تو جـبـرئیل حاجب                زُوّار تــو را بـهـشت واجــب

گـفـتـند و شنیده اند ز آغــاز                 كزقم به جنان درى شود باز

حــاجت نبُوَد مــرا بر آن در                قــم بــاشــدم از بهشت بهتـر

قم قبله ی خازن بهشت است                این جا سخن از بهشت، زشت است

قــم شهر مقـدس قــیــام است               قــم خـانـه یــازده امــام است

قــم تربت پاك پـیـكــر توست              اینجا حــرم مُـطـهَّــر تــوست

گر فاطمه(س) دفن شد شبانه          نَـبــوَد ز حــریــم او نـشـانــه 

كى گفته نهان زماست آن قبر         من یــافته ام كجــاست آن قبر

آن قبــر كه در مدینه شد گــم             پـیـدا شده در مـدیـنــه ی قــم

روزى كه به قــم قـدم نهـادى            قــم را شَــرَفِ مـدیـنــه دادى

آن روز قــرار از مَلـك رفت            ذكــر صلوات بــر فلـك رفت

تابید چو مــوكـبت ز صـحرا            شهر از تو شنید بـوى زهـرا

درخاك رهت ز عجز ونـاله             میریخت سرشك،همچو لالـه

با گریه ی شوق وشاخه ی گـل            بُــردنــد به نــاقه ات تـوسـل

دل بود كه بود ، مـحـفـل تـو           غــم گشت به دور محـمل تو

آن پــیــر كه سید زمـان بـود           رویش همه را چراغ جـان بود

گــردیــد به گــردِ كـاروانـت           شد پــاى بــرهنــه سـاربـانت

بردند تُرا به گــریـه هــودَج            تا خانه مـوسى اِبن خِــزرَج

ازشــوق تـو اى بـتــول دوم            قــم داد نــدا به مــردم  قـــم

كاى مردم قم به پاى خیزیـد        از هــر در و بام گـل بریزید

آذیــن به بهـشـت قــم ببندیـد           نــامــوس خــدا مـرا پسـنـدید

قــم شــام نـبود تا كـه در آن           دشنــام دهـد كسى به مهـمـان

قم شام نبود، تا كه از سنگ           گـردد رخ میهمان زخون رنگ

قــم كوفه نبود تا كه خـواهر           بـیـند ســـر نى ، سر بـــرادر

حاشا كه قــم این جـفـا پذیرد           مهمان به خرابه جــاى گیرد

بستند به گــرد میهمان صف          قـم با صلوات و ؛شـام با كف

«میثم»همه عمر آن چه را گفت      در مدح و مصیبت شما گفت

تا کــی به تو از دور سـلامی برسانـم        از تو خـبـری نیست بــرادر؛ نگـرانم

در می زند اینبار کسی...از هیجانم...          شاید که تو برگشته ای، ای پاره جانم

یک روز به یعقوب اگر جامه رسیـده

حالا به من ازسوی رضا  نامه رسیده

ای کــاش که از تو خبری داشته باشم          در آتش عشق تـو پَــری داشتــه بـاشم

باید به خــراسـان سـفــری داشته باشم          در راه به قــم هم نـظـری داشتـه باشم

با خـاطـر آســوده بمان چـشم به راهـم   

یک قافله محرم به خـدا هست سپـاهم!

این جـادّه ها چـشـم به راه قــدم ماست          این که نرسد قافله تا طوس،غم ماست

انگار که این خاک عراق عجم ماست        حالا که به قول پدرم، قـم حـرم ماست

هرگز که فـرامـوش کـنم دلبر خـود را

بایـد که بـسـازم حــرم مــادر خود را

بـاید نـرسیـدن به رضــا را بـپـذیــرم           حـالا به شهـادت بـرسم یـا که بـمیـرم

وقتی که پـریـشـانم و بیمــار و اسیرم          خوب است که درحجره ی خود روضه بگیرم

با یــاد غــم فــاطـمـه هق هق بنـویسم

بر حــاشیه ی برگ شـقـایـق بنویـسم:

با گـریه ی من هیچ کـسی کار نـدارد           قـم کـار بـه مـهـمـان عــزادار نــدارد

درکوچه دری هست که مسمار ندارد           معصومه ی تو دست به دیــوار ندارد

اینجا به عـیــادت همگی آمــده بـاشند

آنجا به شکایت همه زخـمی زده باشند

بین نظرآن همه با این همه فرق است            بین همه درپشت در وهمهمه فرق است

بین اثـر هلهله با زمـزمه فــرق است            مابین غم فاطمه با فــاطمه فرق است

نامحرم اگرهست دراین کوچه غمی نیست

اینجا زدن فاطمه ها حرف کمی نیست

رسیده ام به نـفـس های آخــرم دیگــر        که دست های خزان کرده پرپرم دیگر

میان سینه ی خود قـلب پـرپـری دارم        نه سایــه ی پــدری نـه بــرادری دارم

دو چـشـمِ من به در امـا کسی نمی آید        بــرای دیــدنــم آیــا کــسـی نـمـی آیــد

نشد که حــرف دلــم را به آشنـا گویم            به روی بستر مرگم رضا رضا گـویـم

اگر چه داغ برادر شکست خواهر را         ولــی به نـیـزه نـدیــدم سـر بــرادر را

تمام زمزمه ام زینب است در دمِ مرگ           که دوخت سوی عزیزش نگاه آخر را

دوباره روضه به پا کرده ام دراین خانه           دوباره می شنوم گـریه های مــادر را

سر پدر به نی و عمه درهجـوم سنگ           کسی نبــود بگـیـرد دو چشم دختــر را

میان بــزم شــراب و کـنــار نامحـرم            چـو دیـد چـشــم ستمگر لبان پـرپر را

به پیش چشم یتیمان شرر به جان میزد           بر آن لبان ترک خورده خیزران میزد

پخش سبک                      زمزمه، زمینه، واحد ، سنگین ، شور

ای جان دو عــالم به فـدای کـرم تو          عـرش دل ما خــاک مزار و حـرم تو

ای کوثر کوثــر ، آیینه ی مــادر

واویلا واویلا (3 )
*****************

با نــام تو قلب همه گردیـده مصفّا           ای قبر تو در قــم شرف عرش معلّا

خورشید عنایت منظومه ی رحمت
واویلا واویلا (3 )
*****************

از قــم بشود باز دری رو سوی جنّت           ای درگه تو تا به ابد کعبه ی عصمت

دریاب گدا را ، این بی سر و پا را
واویلا واویلا (3 )
*****************

ایران چو یکی خاتم و تو همچو نگینی          چون مادر سادات تو بی مثل و قرینی

دل خاک سرایت ، جـانم به فـدایت
واویلا واویلا (3 )
*****************

هستی تو شفیـعه به جـزا بهر محبین          دارم به دلم درد و غمی کهنه و دیرین

با روی سیــاهـم ، بیـمـار گنـاهـم
واویلا واویلا (3 )
*****************

بنما تو دعــا تا که کنـم بندگی رب             سوگند به آن سجده ی نیمه شب زینب

با حـال خـستـه ، بـا قـلب شکـستـه

واویلا واویلا (3 )

*****************

بارید به قم بر سر تو گل به همه رنگ         ای وای ز شام سر بازار و سر و سنگ

صـد شکــر نبودی ، در جـمـع یهـودی

واویلا واویلا (3 )

*****************

آنقدر جسارت به همه آل عبــا شـد         که زودتر از روز جــزا حشر به پا شد

از ناله ی زهــرا ،  واویـلا واویـلا

واویلا واویلا (3 )

پخش سبک                  ذکر زمزمه یا واحد شهادت حضرت معصومه

بـازم صدای بارون تو کوچه های قـلبم          بازم به غـیـر گـریه نـداره غصه مرهم

بازم نگاهـام بـه دره مـنتـظره بــرادره           امیدم اینه که میاد منو از اینجا میبــره

بنـد دلـم پـاره شده (اما هنوز ندیدمش 2)

چارمـه بیـچاره شده (اما هنوز ندیدمش 2)

وای ، کاش برسه نگارم ، امید روزگارم

********************************

برا یه زن غــریبی خدا میــدونــه سخـتـه          بی یــار و آشنــا و تـنــها بـمـونه سـخـتــه

اینجا همش جون به لبم نمیگذره روز و شبم         هـمـش مـیخوام گریه کنم برای عمه زینبم

این دم آخـر بیـا و (روضه ی کربلا بخون 2)

از سفـر عـمـه و از (سر رو نیزه ها بخون 2)

وای ، کاش برسه نگارم ، امید روزگارم

دوباره عشق سمت آسمان انداخت راهم را           نگـاهـی باز می گـیرد سر راه نگاهم را

کدام آغوش بین خویش جا داده است ماهم را           که برگردانده امشب سوی دیگر قبله گاهم را

من امشب حاجی این قبله این قبله نما هستم

من امشب بندۀ مولای سُرّ مَنْ رَءَا هستم

درون سینه ام انگـار شـور دیگری دارم           به لطف ساقی امشب درسبویم کوثری دارم

به دستی زلف یار ودست دیگر ساغری دارم           شرابی ناب از انگورهای عسگری دارم

من امشب عشق را تکرار در تکرار میخوانم

حسن جانم حسن جانم حسن جانم حسن جانم

وزیده از پگاه شهر پیغـمـبر نسیمی که...           رسیده سالهایی قبل هـمراه شمـیمی که...

تمام شهررا پُرکرد آن فیض عظیمی که...           خبرداده است باز ازجلوه دست کریمی که

همان خلق وهمان خو درجمالش منجلی باشد

و مثل آن حسن آرام جان یک علی باشد

نگاهت چون مسیحاییست که برمرده ها جان است           که گاهی لرزه بر اندام مأموران زندان است

و یا ابریست که درآسمان هم حکم باران است           بگواین چشم انسان است یا ازآن یزدان است

توهم جسمی وهم جانی، توهم ابری وبارانی

صفاتت گفت یزدانی، خدایی یا که انسانی؟

رکاب سامرا را گـنـبد زرد تو مروارید           حریمت کـعـبـه آمال، قـبرت قـبـلـه امید

گدایان! هرکجا هستید، امشب هرچه میخواهید           دخیل عشق بندید ازهمان جا بر درخورشید

اگر که سـائــل شهر مـدیـنـه مجـتـبــی دارد

کسی چون عسگری را هم گدای سامرا دارد

می آیی و برای مهدی ات دلداده می سازی           هزاران عاشق در دام عشق افتاده می سازی

ز اشک دیده چشم انتظاران جاده می سازی           برای امر غیـبت شیعه را آماده می سازی

میان پرده اسرار خـدا را بی صدا گفتی

برای شیعیانت "افضل الاعمال" را گـفـتی

توآن معنای پروازی که بی تو هیچ بالی نیست           زلال جاری باران لطفت را زوالی نیست

به جز درد فراق مهدی ات آقا ملالی نیست           یقینا درکنار ماست امشب جاش خالی نیست

دعا کن تا که من هم جمکرانی باشم آقا جان

دعا کن تا ابد صاحب زمانی باشم آقا جان

اجازه میدهی امشب تو را ابن الرضا گویم           صفای مرقد شش گوشه ات را کربلا گویم

غریب سامرا از غـربت یک آشنا گویم           برایت قصۀ یک مادر و یک کوچه را گویم

از آن ابری زیر ظلمتش پوشاند ماهش را

ازآن مادر که در آن کوچه ها گم کرد راهش را

پخش سبک               آتش زدن در و دیوار و نوحه شب شهادت

قطره قطره می سوزم         لاله لاله دلخـونــم

ســرو قــامت شـکـسته         از وفایت ممنونم

از علی دفع خطر شد ** دست و بازویت سپر شد ** غریبم زهرا

************************************************

در میــان کــوچه من        کعبه و تو در طواف

عاقبت حجّت شکست         ضربه تیــغ و غلاف

دستت از دستم جدا شد ** هر چه شد در کوچه ها شد ** غریبم زهرا

***************************************************

خسته شد بازوی تو          بسته شد بــازوی من

من خجل از روی تو          تو خجل از روی من

ای کبودی در کبـودی ** یاورم تنها تو بودی ** غــریبم زهرا

***************************

ای بهشت پیـمـبـر          ای مه تـابـنـده ام

از امــانـت داریم            تا ابـد شرمنده ام

می چکد از دیده ژاله ** یاس من شد رنگ لاله ** مرو یا فاطمه

*************************************************

ای گـلم آتش مزن          با سکــوتت بر دلم

دیــدن قـاتــل تــو          گــردد آخــر قـاتـلم

بعد تــو ای آفـتــابم ** من ســلام بی جــوابـم ** مــرو یا فاطمه

************************************************

آسمانها می گریند          پا به پای چشم من

چشم بیمارت بگشا         ای شـفای چشم من

درد مـظـلـومی دوا کن ** من عـلـیّــم دیده وا کن ** مرو یا فاطمه

سبک پخش                     ذکر زمزمه ای شهادت حضرت زهرا

وای، علی دگرسپر ندارد ** قرآن من كوثر ندارد ** حسین من مادر ندارد ــ مرو

وای، سر برسر زانو بگیرم ** دعا كن ای جوان پیرم ** كنار بسترت بمیرم ــ مرو

كسی نشان نگیرد از من بی نشانه                مرو ز خانه من ای خورده تازیانه

ای شمع خانه من افتاده‌ای ز سوسو             برخیز و كن تماشا باشد سرم به زانو

فاطمه جوانم *** جوان قد كمانم

**************************

وای، نمازخود نشسته خواندی ** چرا به پیش من نماندی ** دیدی به چه روزم نشاندی ــ مرو

وای، دیگر ندارم من طرفدار** ای مانده بین در و دیوار** زهـرای من خــدا نگهدار ــ مرو

غـیـر از خــدا ز حالم كسی خبر ندارد                 امن یـجـیـب زینب چــرا اثـر نــدارد

امشب تو ای پــرستــو مــرو ز آشیـانم                 مــاه گـرفـتــه مـن مـرو ز آسمـــانــم

فاطمه جوانم **** جوان قد كمانم

*************************

وای، خزان مشو ای لاله من ** ماه نهان در هاله من ** ای یـار هـجده ساله من ــ مرو

وای، اشك غمم ریزد بدامن ** حرفی بزن دلم تو مشكن ** قبله ی رو به قبله من ــ مرو

ای مانده بین كوچه ازمن مگر چه دیدی             بیمـار نیـمه جانــم از من تو دل بریدی

ترسم كه تو بـسـوزی بـار دگـر ز آهــم             ای یك تنه سپــاهم ببین كه بی سپــاهم

فاطمه جوانم *** جوان قد كمانم

پخش سبک             زبانحال وصایای حضرت زهرا (س) به سبگ تو خرابه دل کبابه

گـل بـابـا، شـمع دلـهـا، بیا ای امید زهرا           بـیقرارم، با تو دارم، زینبم بسی وصایا

روزهای آخِر شد آخر، از پـیشت زود میره مادر

امـا بـعـدِ رفـتـن مـن، جـان تـو و جـان حــیـدر

************************************

بعد مادر، تو به حیدر، از دل و جان بشو یاور           غم نبینه، یا نشینه، تو خانه ساقی کوثـر

مثل من خانه دارش باش، همچو من طرفدارش باش

چاه نشه محرم دردش، زینبم تو غمخوارش باش

************************************

کوه دردِ، آه سردِ، زخـمی از تیـغ نامردِ           روز بعد از رفتن من، از بقیع چون بر میگردِ

لحظه ای تنهـاش نـذاری، بطلب از همه یـاری

من خودم میام مادر جان، علی رو بدم دلداری

************************************

ذرّه ذرّه، میشه پاره، یا میسوزه از شراره           قلب بابا، دو سه روزه، پس بگرد دنباله چاره

نــذاری مـاتـم بـگـیـره ، که به داغ من اسـیـره

نکـنـه از غـم هـجـرم، دق کـنـه و زود بـمـیره

************************************

اگه رفته، غم گرفته، یا که یک کُنجی نشسته           از غریبی، بی حبیبی، یقیناً دلش شکسته

زود برو بشین رو پاهاش، با دستت پاک کن تو اشکاش

بگـو آتـشم مزن هـی، جان مـادرم صبور بـاش

************************************

دل شبها، تک و تنها، که میگیره دل دریا           غریبانه، بی نشانه، پیش من میاد چو بابا

بعضی شبها همرش باش، همدم دردِ دلش باش

قامت خمت رو راست کن، عصای قدِ خمش باش

************************************

گل پرپر، یاس مادر، حلالم کن جان حیدر           اگه سختِ، این وصایا، ندارم هیچ کس دیگر

این کـارها برا تـو زودِ، طـاقـتـت ایـنهـا نـبـودِ

میـدانـم کـه مـثــل مــادر، بـدن تـو هــم کــبـودِ

************************************

مهـربانم، قـد کمانم، دخـتر شیرین زبانم           غنچۀ نشکـفته پرپـر، الهی دردت بجانم

درد و داغـت بعد از اینه، تو همین شهر مدینه

جگر داداش حسن رو، چشم خونبـارت می بینه

************************************

موقع خواب، کاسۀ آب، بذار هر شب پیش مهتاب           تا حسینم، نورعینم، نشه از تشنگی بی تاب

کربـلا به جـای مــادر، بوسه زن روی بـرادر

مثل من خطبه بخوان تو، تا بشه رسـوا ستمگر

پخش سبک                                  زمزمه یا نوحه فاطمیه

آه، با وفای علی، آشنای علی، جان فدای علی؛ فاطمه فاطمه

در راه اسلام قدّت خـمـیده          با روی نیلی گشتی شهیده

ای تو را یا عـلـی ذکـر شام و سحـر

محسنت کشتـه شـد بین دیــوار و در

سَرورعالم همه *** فاطمه یا فاطمه

فـاطـمـه؛ فـاطـمه؛ فـاطـمه؛ فـاطـمـه

************************

آه ، ای بهار علی، غمگسار علی، ذولفقار علی، فاطمه یا فاطمه

آه و واویــلا از دل حیــدر             لــرزش دستت قاتل حیــدر

وایِ من، نـافـلـه هـایت نـشـستـه شد

دست و پهلویت از ستـم شکستـه شد

نوحه عالم همه *** فاطمه یا فاطمه

فـاطـمه؛ فـاطمـه؛ فـاطـمه؛ فـاطـمـه

************************

آه، عصمت کبریا، انسیة الحورا، صدّیقة کبری؛ فاطمه یا فاطمه

کرده دشمن ستم ها بی بهانه         بـر تـو جـسارت بـا تـازیـانـه

ای داغـت ســوز آه رســـول خـــدا

ای دستت بـوسـه گـاه رسـول خــدا

ای به لبها زمزمه*** فاطمه یا فاطمه

فـاطـمه؛ فـاطمه؛ فـاطـمه؛ فـاطمـه؛

************************

ای، بـانـوی عـالمیـن، یا امّ الحَسَنین، غصه دار حسیـن، فـاطمه یا فاطمه

زین بیان باشد نطق فلک لال           رَوی زیــارت روزی بــه گــودال

دلبــرت را بـیـنـی پـــاره پـــاره بــدن

بی سر و بی انگشت و بی غسل و کفن

اشکت جاری ازدوعین *** برغریبی حسین

یــا حسیــن یـا حسیـن یـا حسیـن یـا حسیــن

سَرور بی سر حسین     غریب مادر حسین

پخش سبک                           ذکر زمزمه یا واحد ایام فاطمیه

تو روضه ها میسوزیم ــ بانوحه های زهرا       انــشــا الله  بــمـیــریـم ــ هـمه بـرای زهـرا (۲)

برای عصمت خــدا جا داره که بمـیــریـم

به یاد دود وشـعـلـه ها جا داره که بمیریـم

سینه زَنا من و شما جا داره که بمیریم (۲)

ذکـر فرشته ها همه؛ یا فاطمه یا فاطمه         بگو چرا قدّت خمه؛ یا فاطمه یا فاطمه

**********************

 با نـالـه های زهرا ــ چه محـشری به پا بود          میآن دود و آتـش ــ بــه فـکـر مرتـضی بود(۲)

همش می گفت پسرعمو؛ هستی من فــدایت

به نالــه یا عـلـی می گفت با درد بی نهایت

بــا پـهـلوی شکستـه شد فــدایــی ولایت(۲)

ای کشته راه ولا؛ یــا فـاطـمـه یا فاطـمه       سوخته برات همه دلا یا فاطمه یا فاطمه

*************************

 پـیــام فــاطـمـیـه ــ هـمـیـشـه جــاودانــه           باید که درس بگیـرن ــ مردم هر زمانه(۲)

هجــوم ظلم و فتنه هــا؛ خــزان هر بهـاره

شـهـادت امّ الحسیــن؛ از بــی کـسی یــاره

حمایت از راه علی؛ خیـلی هزینه داره(۲)

انشالله که ثابت قدم؛ باشیم به یاری ولی         کنیم همه حمایت از خمینی و سید علی

پخش سبک                              زبانحال کودکان

بـبیـــن مـــادر نشستم در کنــار بستــر تو            به سختی باز و بسته می شود چشم تر تو

من و شمع وجودت             بسوزد تار و پودت

همه شب تا سحرگاه              من و روی کبودت

ببین مادرم ، دو چشم ترم ، کند بر تو نظاره

ز خانه مرو ، شبانه مرو ، مکن از ما کناره

***********************************

بریزد اشک غم از چشم بابای غـــریبم                کــنــار بستــرت در ناله ی امن یـجـیــبم 

شوم مادر فدایت           کنم هر شب دعایت 

بـــرای راه رفـتن          شــود قــدّم عصایت

ببین مادرم ، دو چشم ترم ، کند بر تو نظاره

ز خانه مرو ، شبانه مرو ، مکن از ما کناره

************************************

بدان با رفتنت از خانه من را می کشی تــو            چرا ره میروی و بر زمین پا می کشی تو

چو لاله پرپری تو             به قرآن کوثری تو

تــمــام هست بابا               امــیــد حیدری تو

ببین مادرم ، دو چشم ترم ، کند بر تو نظاره

ز خانه مرو ، شبانه مرو ، مکن از ما کناره

پخش سبک                       زبانحال حضرت زهرا (س)

شمع شام تارم ، تو بیا کنارم ، جز تو کس ندارم

شد لحظه های آخر من

ای شکیب زهرا ، ای غریب زهرا ، ای طبیب زهرا

بیا کنار بستر من

من حاجتم را از خدا می گیرم امشب             علی علی می گویم و می میرم امشب

جانم علی؛ جانم علی؛ جانم علی جان

*****************************

ای امام تنها ، ماه عالم آرا ، همه هست زهرا

ببین نماز آخرم را

گنهم چه بود است ، یاس تو کبود است ، آخرین سجود است

ببین دو چشمان ترم را

ای شام قدرم خرمن مویت علی جــان                 در کوچه ها بودم دعا گویت علی جان

جانم علی؛ جانم علی؛ جانم علی جان

*****************************

من و ظلم و کینه ، یار بی قرینه ، نفسم به سینه

افتاده امشب به شماره

یار بی طرفدار ، با دو چشم خونبار ، باشد آخرین بار

که می کنم ترا نظاره

دیگر نمی خواهم عصا ای یار بی یار         دیگر نمی گیرم دو دستـــم را به دیوار

جانم علی؛ جانم علی؛ جانم علی جان

*****************************

زبانحال امیرالمومنین (ع)

گل ارغوانم ، یار قد کمانم ، بی تو بی نشانم

مرو مرو فاطمه جانم

ای تمام هستم ، من ز پا نشستم ، می روی ز دستم

ای جان من؛ من نیمه جانم

ای کـشـتــی شکسته ام پـهـلــو گــرفتی            کُشتی مرا از بس که از من رو گرفتی

زهرای من؛ زهرای من؛ خدانگهدار

*****************************

ای گل پیمبر ، با دو دیده ی تر، در کنار بستر

سر بر سر زانو بگیرم

ای بنفشه رویم ، من به گفتگویم ، باشد آرزویم

از بعد تو من هم بمیرم

بــرمن اگر نظــاره هــم نمی کنی تو                دیگــر چــرا اشــاره هم نمی کنی تو

زهرای من؛ زهرای من؛ خدانگهدار

*****************************

شمع شام تارم  ، بی تو کس ندارم ، بی تو بیقرارم

بی تو سلام بی جوابم

می روی شبانه ، از چه بی نشانه ، می روی زخانه

تو می کنی خانه خرابم

ای یــــار بیمار عــلـــی خـدانگهدار           تــنـهــا طــرفــدار علی خــدانگهدار